Δες τι είχαν να πουν πέντε Film σπουδαστές της SAE για τις ταινίες μικρού μήκους τους, την εμπειρία τους στη Σχολή και το μέλλον του ελληνικού κινηματογράφου.
Πώς θα παρουσίαζες την ταινία σου σ’ έναν υποψήφιο θεατή; Τι θα χαιρόσουν να σου πει αφού τη δει;
Η ταινία αφορά την αναζήτηση της Ξένιας, για λίγη επικοινωνία ανάμεσα στον κοινωνικό της περίγυρο. Το έργο της αποδεικνύεται δυσκολότερο απ΄ όσο περίμενε και καλείται μαζί με τον θεατή να αντιμετωπίσει ένα διαχρονικό κοινωνικό φαινόμενο.
Συνεπώς, η πραγματική ουσία της ταινίας εξαρτάται από την οπτική, τα βιώματα και τα ερεθίσματα του θεατή.
Πώς ήταν η εμπειρία σου στη Σχολή, τι πιστεύεις ότι αποκόμισες, τι χρήσιμο κρατάς;
Θεωρώ πως το σημαντικότερο που σου προσφέρει η σχολή είναι η ευκαιρία να συνεργαστείς με άτομα που έχουν διαφορετικές ιδέες και αισθητικές επιρροές, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της καλλιτεχνικής σου ταυτότητας.
Επίσης πολύ θετική επίδραση είχε η συναναστροφή με τους καθηγητές που μου προσέφεραν πληθώρα ερεθισμάτων γύρω από την 7η τέχνη.
Τι σημαίνει για σένα κινηματογράφος, τι ελληνικός κινηματογράφος και θεωρείς ότι είσαι μέλος του;
Θεωρώ πως ο κινηματογράφος είναι το καλύτερο μέσο επικοινωνίας αλλά και ψυχαγωγίας, κατά την δημιουργία και την κατανάλωση αντίστοιχα. Επίσης βρίσκω εντυπωσιακό το ότι για να βγει ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα, απαιτείται η ομαλή συνεργασία πολλών τεχνών και καλλιτεχνών με το ίδιο όραμα, κάτι που έπαιξε μεγάλο ρόλο στην υλοποίηση του “Xénia”. Όσον αφορά το ελληνικό σινεμά, πιστεύω πως έχει μέλλον, ειδικά τώρα που η νέα γενιά κινηματογραφιστών έχει τόσο εύκολα προσβάσιμη πληροφορία και τεχνικό εξοπλισμό, που τους δίνεται η ευκαιρία να πειραματιστούν και να ανακαλύψουν νέα καλλιτεχνικά μονοπάτια. Το ερώτημα είναι πως θα τα αξιοποιήσουμε.
Πώς θα παρουσίαζες την ταινία σου σ’ έναν υποψήφιο θεατή; Τι θα χαιρόσουν να σου πει αφού τη δει;
Είναι ένα love story σε ένα μακρινό, θλιβερά σκοτεινό κόσμο. Έναν κόσμο που οι κάρτες ταρώ καθορίζουν ολότελα το πεπρωμένο σου χωρίς το δώρο της συμβολικής ή εναλλακτικής ερμηνείας, με ποιητικό, παραμυθένιο διάλογο που έχει σκοπό να σου θυμίσει πως είναι να είσαι απεγνωσμένα ερωτευμένος, πόσο μεγάλος και μοιραίος φάνταζε ο πρώτος σου έρωτας και πόσα ήσουν διατεθειμένος να δώσεις για την αγάπη. Αν είσαι τέτοιος τύπος φυσικά. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για το ποιοί ήμασταν κάποτε και πόσο από αυτούς είμαστε ακόμη όσον αφορά τα μπλεξίματα της καρδιάς. Αν δεν είσαι τόσο δραματικός τύπος θα μπορούσες να μας κοροϊδέψεις, εμένα και τον προηγούμενο. Όπως και να χει αν ανοίξουμε συζήτηση για την αγάπη, το πεπρωμένο, τα ταρώ και το πόσο όμορφα ήταν τα σετ που ντύσαμε, θα έχω πετύχει τον σκοπό μου.
Πώς ήταν η εμπειρία σου στη Σχολή, τι πιστεύεις ότι αποκόμισες, τι χρήσιμο κρατάς;
Το καλύτερο πράγμα που έχει να προσφέρει η σχολή είναι οι άνθρωποι της. Όχι μόνο με έφερε πιο κοντά σε μερικούς εισηγητές που, αν και ενεργοί στον χώρο, έκαναν ένα έξτρα βήμα να βοηθήσουν εμένα και την ομάδα μου στα ξεκινήματα μας, αλλά με έφερε επίσης κοντά με την ίδια μου την ομάδα. Όπως και να χει το σινεμά είναι ομαδικό άθλημα και είμαι πολύ ευγνώμων που κατά την πλειοψηφία της η ομάδα μου είναι άτομα που κάνουν αυτό που αγαπούν με πάθος και μεράκι, που δείχνουν πραγματική αγάπη για το επάγγελμα τους και την ίδια την ταινία. Τι άλλο να ζητήσει κανείς κάνοντας ένα απαιτητικό love story;
Τι σημαίνει για σένα κινηματογράφος, τι ελληνικός κινηματογράφος και θεωρείς ότι είσαι μέλος του;
Το σινεμά είναι ακόμα μια τέχνη που ρίχνει φώς στα δυνατά σημεία των ανθρώπων· στην διάθεση να παίξει, να μοιραστεί σκέψεις και προβληματισμούς καθώς και συναισθήματα μέσω εικόνας, ποίησης, κίνησης, ήχου και μουσικής. Όσο αυτά ισχύουν, το ελληνικό σινεμά δεν διαφέρει πολύ από τα άλλα, μονάχα σου θυμίζει το σπίτι σου λίγο παραπάνω. Έχω τριπώσει στον χώρο μέχρι στιγμής μονάχα παίζοντας. Είμαι και θα μείνω για λίγο ακόμη στο τραπέζι με τα παιδιά. Ευελπιστώ να έχω την ευκαιρία και το πείσμα να παίξω με περισσότερες ιδέες και συναισθήματα στην πορεία ίσως λίγο πιο σοβαρά με περισσότερα παιδιά. Ίσως στην επόμενη ταινία ή εκείνη μετά από αυτή.
Πώς θα παρουσίαζες την ταινία σου σ’ έναν υποψήφιο θεατή; Τι θα χαιρόσουν να σου πει αφού τη δει;
Η ταινία αποτελεί ένα μικρού μήκους ντοκιμαντέρ. Έχει να κάνει με τη σχέση του γυμνισμού και της σεξουαλικής διάθεσης στην παραλία λιμανάκια της Βουλιαγμένης. Αφενός μας απασχολούν οι λόγοι για τους οποίους κάποιος θα πήγαινε σε μια παραλία γυμνιστών. Αφετέρου εξετάζουμε κατά πόσο ο κόσμος εδώ θεωρεί ότι γυμνισμός και σεξουαλική διάθεση έχουν μπλεχτεί μεταξύ τους ή ήταν μπλεγμένα από πάντα. Θα έπρεπε άραγε να γίνεται λόγος για διαχωρισμό των δύο κι αν όχι, ποιά θα μπορούσαν να είναι τα όρια που ανέχεται κάποιος. Ευτυχώς το feedback που πήρα από φίλους στους οποίους έχουν ήδη δει την ταινία είναι αυτό που θα χαιρόμουν να πάρω όταν τραβούσαμε ή μοντάραμε την ταινία. Δηλαδή πως του φαίνεται ενδιαφέρον το θέμα. Έπειτα πως η ταινία μιλάει για ένα μέρος και για μια φάση για τα οποία δε γνώριζε. Ότι καραφέρνει και κατεβάζει τον ίδιο από το πάρκινγκ πάνω στον δρόμο, κάτω στην παραλία και στον κόσμο της. Τέλος, το πιο ευχάριστο για μένα θα ήταν να μου έλεγε κάποιος ότι αφότου είδε την ταινία έδωσε στον εαυτό του την ευκαιρία να δοκιμάσει τον γυμνισμό.
Πώς ήταν η εμπειρία σου στη Σχολή, τι πιστεύεις ότι αποκόμισες, τι χρήσιμο κρατάς;
Το σημαντικότερο που συμβαίνει σε μια κινηματογραφική σχολή γενικά θεωρώ ότι είναι οι γνωριμίες και η συσπείρωση ανθρώπων που μοιράζονται το ίδιο πάθος για να δημιουργήσουν πράγματα. Που σε μια τελική θα είναι και οι μελλοντικοί σου συνεργάτες. Ειδικότερα στη SAE αυτό που είναι αρκετά βοηθητικό και χρήσιμο είναι πως όλοι οι καθηγητές μας είναι επαγγελματίες του χώρου, οπότε και η καθοδήγηση που παίρνουμε από εκείνους έχει πρακτική εφαρμογή. Επίσης, η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ μας ξεπερνάει το αυστηρά ακαδημαϊκό επίπεδο πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα όσον αφορά τη βοήθεια και τη στήριξη που δεχόμαστε από εκείνους στα project μας.
Τι σημαίνει για σένα κινηματογράφος, τι ελληνικός κινηματογράφος και θεωρείς ότι είσαι μέλος του;
Ξεκινάω κάνοντας την παραδοχή ότι στο σινεμά εμπεριέχονται οι υπόλοιπες έξι τέχνες. Θεωρώντας κάθε μια από αυτές ως ένα συστατικό, μπορώ να πω ότι το σινεμά για μένα είναι σαν τη μαγειρική. Κάθε συνταγή μπορεί να συντεθεί από αυτά τα έξι υλικά. Είναι η ποσόστωση, η ισορροπία και η ποιότητα κάθε υλικού που μπορούν να κάνουν την κάθε συνταγή ιδιαίτερα μαγική και μοναδική. Φυσικά, δεν υπάρχει κάποια συνταγή που να αρέσει σε όλους. Υπάρχουν διαφορετικές γεύσεις από ήπειρο σε ήπειρο κι από χώρα σε χώρα. Το καλύτερο για κάποιον είναι να δοκιμάζει όσο το δυνατόν περισσότερες και ποικίλες γεύσεις. Εξάλλου, η γεύση είναι μια αίσθηση του ανθρώπου που δεν σταματάει ποτέ να εκπαιδεύεται.
Ο ελληνικός κινηματογράφος για μένα είναι η ελπίδα. Η ελπίδα ότι δίχως πολλούς πόρους ή πολλές ευκαιρίες μπορεί κάποιος να κάνει το σινεμά του. Μπορεί να κάνει την τέχνη του, να εκφραστεί και να επικοινωνήσει με το κοινό του. Αυτό το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ το οποίο έγινε με ελάχιστους πόρους, αλλά με πολύ μεράκι από μένα και τους συμφοιτητές μου, καταφέρνοντας θεωρώ να βγάλουμε κάτι αληθινό, αποτελεί ίσως την μύησή μου στο ελληνικό σινεμά.
Πώς θα παρουσίαζες την ταινία σου σ’ έναν υποψήφιο θεατή; Τι θα χαιρόσουν να σου πει αφού τη δει;
Αν έπρεπε να παρουσιάσω την ταινία μου σε έναν υποψήφιο θεατή, θα έλεγα πως είναι ένα τρυφερό αλλά ταυτόχρονα άδοξο ταξίδι ζωής, μέσα από χρωματιστά posted notes.
Θα ήμουν ευτυχής αν έστω κάποιος προτιμούσε να παρακολουθήσει κάτι δικό μου, αν αυτο το κάτι καταφέρει να τον βάλει σε σκέψεις και να τον προβληματίσει, θα με έκανε ιδιαίτερα χαρούμενο.
Πώς ήταν η εμπειρία σου στη Σχολή, τι πιστεύεις ότι αποκόμισες, τι χρήσιμο κρατάς;
Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ από την εμπειρία μου στην σχολή, ήταν οι εξαιρετικά δημιουργικοί συνεργάτες, φίλοι και συμφοιτητές μου που αποτέλεσαν ένα αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του έργου. Για μένα, το σημαντικότερο πράγμα στην ζωή είναι οι άνθρωποι που μπαίνουν στον δρόμο μας και μας βοηθούν να πάμε ένα βήμα παραπέρα. Έτσι δημιουργείται και το καλό σινεμά, από ανθρώπους που αγκαλιάζουν τα όνειρα τους και παλεύουν μαζί για να τα κατακτήσουν.
Τι σημαίνει για σένα κινηματογράφος, τι ελληνικός κινηματογράφος και θεωρείς ότι είσαι μέλος του;
Κινηματογράφος για μένα σημαίνει συντροφιά και ζεστασιά τον χειμώνα, δροσιά και ανεμελιά το καλοκαίρι.
Ο Ελληνικός κινηματογράφος θεωρώ πως είναι ένα νεαρό παιδί με λιγότερες ευκαιρίες, που ακόμα δεν έχει ωριμάσει αρκετά για να δείξει όλα αυτά που έχει να προσφέρει.
Θα ήθελα κάποτε να ανήκω στον ελληνικό και γιατί όχι στον παγκόσμιο κινηματογράφο, παρόλα αυτά έχω πολύ δρόμο μπροστά μου για να αδράξω την οποιαδήποτε ευκαιρία να προσφέρω κάτι, που θα μπορούσε να επιβιώσει και να αναδειχθεί στον κινηματογραφικό χώρο.
Πώς θα παρουσίαζες το video σου σε έναν υποψήφιο θεατή; Τι θα χαιρόσουν να σου πει αφού τo δει;
Το «Your Vintage Story» αποτελεί μία ταινία promotion ενός διαδικτυακού καταστήματος, το οποίο πουλάει vintage ρούχα και αντικείμενα. Τα λόγια που θα ήθελα να ακούσω από τον θεατή, αφού δει το fashion film μου, είναι ότι η ατμόσφαιρα του δημιούργησε κάποιο συναίσθημα, όποιο και αν είναι αυτό και του κέντρισε το ενδιαφέρον αρκετά για να ψάξει το κατάστημα. Τα οποία, και τα δύο ήταν εξαρχής στόχοι μου με τη δημιουργία αυτού του project.
Πώς ήταν η εμπειρία σου στη Σχολή, τι πιστεύεις ότι αποκόμισες, τι χρήσιμο κρατάς;
Η σχολή αποτέλεσε το πρώτο βήμα μου για την εξερεύνηση του μεγαλύτερου ενδιαφέροντος μου, τη δημιουργία ταινιών. Γνώρισα ανθρώπους που μοιράζονται το ίδιο πάθος με εμένα, δημιούργησα φιλίες και βρήκα μελλοντικούς συνεργάτες. Στα τρία αυτά χρόνια, έμαθα πολλά μαθήματα από τους αξιόλογους καθηγητές μας και από τα project τα δικά μου αλλά και των υπολοίπων συμφοιτητών μου, τόσο από τα λάθη μας όσο και από τις επιτυχίες μας! Αυτό που θα κρατήσω περισσότερο είναι η ευκαιρία που είχα να εξελιχθώ σε προσωπικό επίπεδο και να μάθω να είμαι μέλος μια ομάδας ως καλός συνεργάτης .
Τι σημαίνει για σένα κινηματογράφος, τι ελληνικός κινηματογράφος και θεωρείς ότι είσαι μέλος του;
Κινηματογράφος για εμένα, αποτελεί μέσο έκφρασης συναισθημάτων και ο καθρέφτης της κοινωνίας. Με την αφήγηση ιστοριών, ο θεατής ταξιδεύει σε έναν άλλον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός άλλου ανθρώπου! Έτσι μπαίνει σε θέση να αισθανθεί διαφόρων ειδών συναισθήματα, να μάθει καινούργια πράγματα και να σκεφτεί πληροφορίες και γεγονότα, από μία ίσως καινούργια οπτική. Ο ελληνικός κινηματογράφος για μένα είναι μία δημιουργική κοινότητα που με τα χρόνια μεγαλώνει, δυναμώνει και εξελίσσεται, έχοντας πάντα τον ίδιο στόχο. Τη δημιουργία μίας όμορφης ταινίας. Χαίρομαι που είμαι μέλος αυτής της κοινότητας και ανυπομονώ να γίνω ακόμα πιο ενεργό μέλος στο κοντινό μέλλον!
